Elk MTB-stuur is hetzelfde

We hebben recent uitgelegd dat racesturen op het oog hetzelfde lijken maar dat er toch belangrijke detailverschillen zijn die een keuze voor een bepaald stuur rechtvaardigen. Misschien nog wel minder duidelijk is het onderscheid tussen MTB-sturen maar ook daar zijn nuances van belang.

Laten we gemakshalve beginnen met het goede nieuws: de uiteinden van een MTB-stuur zijn altijd 22.2mm in doorsnede. Geen probleem dus bij het wisselen van handvatten of stuuronderdelen zoals remgrepen, dat scheelt weer. Maar let wel heel goed op de dikte in het midden: de stuurpen moet natuurlijk wel passen. Gangbaar is 31.8mm maar er is ook 25.4 en 35mm.

Welk materiaal?

Net als bij racesturen is de materiaalkeuze vooral beperkt tot carbon en aluminium. Er is echter een goede derde keuze: titanium. Dit is geen goedkope optie maar kan tegen een stootje en is het meest vergevingsgezind qua comfort.

Van carbon wordt onterecht nog wel eens gedacht dat het niet deugdelijk genoeg zou zijn voor het ruigere werk. Dat is vooral een gevoel, het zit ‘m vooral in de voorspelbaarheid en de vorm van de schade: alu zal eerder buigen of vervormen, carbon zal eerder breken of knappen. En carbon heeft geen last van zogenaamde metaalmoeheid.

De breedte van het stuur is ook belangrijk

De sturen lijken steeds breder te (moeten) worden. Deels is dat gebaseerd op ‘looks’, het ziet er wel stoer uit natuurlijk met je armen zo breed uit. Het andere deel is echter gebaseerd op functionaliteit: hoe breder je stuur hoe rustiger en preciezer je stuurt, met name in afdalingen. Als je echter niet een hele agressieve downhill-rijder bent (of je armen zijn niet zo lang…) zou je kunnen volstaan met 600 a 760mm. Vergeet ook niet dat je in bosrijk gebied nog wel tussen de bomen door moet kunnen laveren. Als je (nog) niet goed weet welke breedte voor jou geschikt is, zou je een carbon stuur even niet moeten overwegen: een metalen stuur (alu of titanium) kun je inkorten met een pijpsnijder, een carbon stuur verliest zijn structuur en kracht als je daar een stuk van af zaagt. Verlengen is bij geen enkel stuur een optie.

Upsweep, backsweep en riser

Tot slot maak je de keuze voor de meest zichtbare kant van een MTB-stuur: de buigingen. Daarbij komen we bij 3 belangrijke termen uit: riser, upsweep en backsweep. De argumenten om binnen deze drie varianten een keuze te maken, zijn vooral praktisch en persoonlijk van aard: comfort, pasvorm, maatvoering en toch ook de ‘looks’.

Riser is de mate waarin een stuur hoger is dan de stuurpen, aangeduid in mm. Een flatbar is, logisch, geheel vlak. Een riser maakt naar buiten toe een s-vormige knik. De mate van riser meet je vanaf het hart van de buis bij de stuurpen tot het hart van de stuurbuis na de s-bocht. Het zal zijn dat de stuureinden nog hoger liggen, dat is de upsweep. Deze wordt aangeduid met een aantal graden van de hoek waarin de buis omhoog gaat na de s-bocht. De backsweep, tenslotte, is de hoek waarin het stuur naar je toe buigt. Beide sweeps zorgen voor een andere houding, vooral qua comfort in de polsen.

Het verschil in riser zorgt voor een andere fietspositie, je stuur zit hoger en zorgt dat je cockpit niet al te diep zit. Dat kan vooral in steile afdalingen prettig zijn.

Kleur

Misschien niet het allerbelangrijkste maar het oog wil oog wat: vooral MTB-sturen zijn verkrijgbaar in allerlei kleuren. Aluminium kan worden geanodiseerd dus is elke kleur denkbaar, waarbij geen lak kan beschadigen.

Door: Andre Ruitenbeek