Kies je voor comfort of aerodynamica?

Het is voor elke sportieve fietser al snel duidelijk: onze hobby is een materiaalsport en dus kan je eenvoudig veel geld kwijt aan mooie spullen. En het kan altijd gekker en gekker. Maar is het altijd nodig? Heb je bijvoorbeeld een tijdritfiets nodig naast je koersfiets of kan je die laatste aanpassen naar je behoeften? We zetten graag wat afwegingen voor je op een rijtje.

Lijden

Een veelgehoord misverstand is dat een aerodynamische houding comfortabel zou zijn. Omdat je minder wind vangt? Niets is minder waar: de ware tijdrithouding betekent een lage stuurpositie, een hoge zadelpositie en voortdurend dezelfde houding, namelijk de meest optimale voor lage luchtweerstand. Dat levert op de langere duur diverse lichamelijke ongemakken op. Het enige doel van dit lijden: snelheid c.q. tijdwinst.

Ombouwen

Een echte triatlon- of tijdritfiets heeft namelijk een andere geometrie van het frame dan een koersfiets, alles met het oog op de meeste tijdwinst. Je gewicht zit meer boven het stuur, minder boven het achterwiel. Daardoor zit je niet ‘achter’ je pedalen maar erboven. Als je dat op je gewone racefiets wilt bereiken, zal je veel instellingen aan je fiets moeten wijzigen ten opzichte van je normale positie: lengte van de stuurpen, hoogte van het stuur, plaatsen van een opzetstuur, horizontale positie van het zadel, hoogte van de zadelpen. Als tijdwinst je oogmerk is, heb je dus meer nodig dan slechts een opzetstuur. Naast een aantal zaken die je überhaupt niet optimaal zal kunnen wijzigen, moet je je dus afvragen of je elke keer je fiets opnieuw wilt ombouwen en afstellen.

Leunen

Waar komt het idee van comfort dan vandaan? Als je verder niets aan je fiets verandert behalve een opzetstuurtje, is je houding vergelijkbaar met die wanneer je je handen onderin de racebeugel hebt. Maar omdat je op je ellebogen steunt en niet op je gebogen armen, lig je – voor je gevoel - wat meer languit en je kan je kracht op de pedalen krijgen door jezelf naar het stuur te trekken. Je zit minder met je bovenlijf te stoempen, je zit rustiger op je fiets en dat geeft toch wat comfort. Als je dus regelmatig alleen rijdt, veel in winderige polders rijdt en/of een elk jaar een paar korte triathlons doet, is een opzetstuur zeker een optie. Het gaat dan inderdaad om wat comfort en natuurlijk vang je wat minder wind maar het geeft geen maximale tijdwinst. Je spaart vooral energie.

Prijs

En dan het prijskaartje. Uiteraard is een tijdritfiets een flinke investering en de vraag is hoe vaak je hem nodig hebt. Dat is welbeschouwd eigenlijk alleen tijdens tijdritten en triathlons waarin je zo snel mogelijk wilt zijn. Gevorderde triatleten trainen veelal op een tijdritfiets die met een bikefitting is afgesteld maar zelfs dan komt het woord comfort niet ter sprake zoals bij een racefiets.

Gevaar

Fiets je in een groep dan is het gebruik van een opzetstuur - maar ook een tijdritfiets - gevaarlijk en absoluut overbodig want je reactietijd om te remmen is veel te lang, je hebt de aerodynamica niet nodig en sturen in de bocht is met een ligstuur best nog een kunst apart.

En, wat wordt het? Nieuwe liefde er bij of wat chirurgie aan je huidige grote vlam?

Door: Andre Ruitenbeek